Fietsen over de altiplano(3800-3900mtr), Hasta Luego Peru, Ola Bolivia, Vallen en weer opstaan!!

Goedemiddag Allen,

Vanuit een typisch Boliviaans koffietentje in Copacabana aan het Titikaka meer op 3850mtr, overdenk ik de afgelopen dagen. Welke extreem zwaar waren, niet zo zeer de etappes of de klimmeters maar wel de valpartijen. Ik ben tot twee keer de toe de afgelopen dagen hard gevallen op het asfalt!

Ondanks de gekneusde ribben en diverse schaafwonden, is de omgeving van de altiplano en het blauwe Titikakameer adembenemend.

Het fietsen gaat nog steeds redelijk goed, ondanks de ongemakken. Het voordeel is dat de benen nog steeds erg goed zijn, alleen bij een flinke klim op hoogte van 3900-4200mtr merk ik dat de ademhaling vanwege de ribben het fietsen belemmert.

Afgezien van de valpartijen is en blijft dit een gigantisch mooie reis door ongelofelijke gebieden en vooral het contact met de lokale bevolking is bijzonder! Meest bijzondere was om met de fiets de grens van Peru en Bolivia over te fietsen.

We fietsen natuurlijk voor het goede doel MS en deze week ook weer donaties binnengekregen namelijk van Timo de Vries en Diederik Branger, super!

Bijgaand de indrukken van de afgelopen etappes!

Dag 39 Cusco- Raqchi Ruins  121km 1086 hoogtemeter

Vandaag verlaten we de grote stad Cusco niet zonder enige publiciteit, we worden voor een grote Peruaanse krant op het centrale plein op de foto genomen. Om vervolgens onder politiebegeleiding onder gejuich en geklap van de inwoners van  Cusco te verlaten. Dit betekent dat al het verkeer in het centrum tegengehouden wordt, zodat wij als een groep door de stad naar hoofdweg kunnen fietsen.

Deze weg ligt vol met open rioolputten, afwateringsroosters waar je wiel gemakkelijk tussen kan blijven steken, dus opletten geblazen.

De route vandaag loopt langs de stad Cusco , verschillende Inka Ruins en een schitterend mooie kerk. Ik bezoek samen met Rien dit bijzonder indrukwekkende kerkje met overal waar je kijkt goud en talloze beelden.

Na dit bezoek hebben we lunch aan een rivier. Na de lunch klimmen we verder naar 3500mtr en belanden op de voorloper van de oneindige Altiplano. Na 121 km kom ik aan bij de Raqchi Ruins en een grasveldje ervoor zet ik mijn tentje op en doe in de middag niet veel meer. Ik drink samen met Rien en Joost een biertje bij de tent en vervolgens gaan we eten en ga ik op tijd mijn bed in aangezien we morgen een etappe van 160km hebben met flink wat hoogtemeters!

Dag 40 Raqchi Ruins – Pucara  159km 1228 hoogtemeters

We staan om 05.30uur op en we vertrekken om 07.00uur voor een lange dag met een pittige beklimming van de Abra la Raya en fietsen op de Altiplano op 3900-4000mtr

Na het koude ontbijt vertrekken we voor een eerst een pittige beklimming, maar de natuur is zo mooi dat ik veel fotos maak en de klim is niet echt zwaar en de benen staan toe dat ik op mijn gemakje de top van de Abra de Raya (4338mtr). Op de top lunchen we ook en komen we Nederlandse toeristen tegen die een georganiseerd rondreis maken. Even mee gekletst, grappig hoor!

Na een heerlijke lunch op de top volgt er een lange afdaling door de ongerepte altiplano! Juist bij de afdaling gaat het mis, ik kom met mijn voorwiel in een treinrails terecht en valt hard op het asfalt en ook Diederik valt. Ik voel meteen dat de ribben een klap hebben opgelopen. Rien helpt me overeind en ik ga even rustig aan de kant zitten. Vervolgens komt Marius(Kaakchirurg) voorbij en checkt op het eerste gezicht mijn lichaam op breuk of ernstige schaafwonden, heb alleen schaafwonden en deze schaafwonden spoelt Rien uit met water en jodium. Ik krijg van Marius pijnstillers en Rien en Jan Willem zetten mijn stuur weer recht en vervolgens helpt Rien me weer op de fiets. Ik heb de eerste km´s vooral last van de ribben en beetje van de schaafwonden op de rechterbeen en hand. Ik baal enorm van deze domme val en fiets op een rustig tempo met Rien mee.

Aangezien vandaag de langste etappe is laat ik Rien gaan en fiets alleen door de Altiplano vlakte, ongerept en vol gele heidevelden. Dit betekent vandaag nog 90km fietsen met de ribben en de schaafwonden, maar het valt mee dat ik meewind heb en gemiddeld 25km per uur fiets zonder veel inspanningen.

De laatste 20 km is het ploeteren en gelukkig hebben we nog steeds wind mee en fiets ik in het wiel van Michelle mee naar het bushcamp. Na 160km zie ik eindelijk de vlag van bike dreams en kom aan in het bushcamp. Wat een dag, pijn en veel kilometers en ik hou het niet droog als ik aankom. Gelukkig zijn Rien en Joost al binnen en zetten mijn tent op en draagt James mijn tas naar de tent en komt Ellen met soep en pijnstiller naar me tent. Fijn gevoel dat iedereen je wilt helpen en dan is het wel erg fijn om in een groep te reizen.

Na wat soep en pijnstillers probeer ik te gaan liggen in mijn tent en dat gaat in eerste instantie niet gemakkelijk met de ribben. Gelukkig kan ik op mijn linkerkant liggen en slaap ik een uurtje. Na een uurtje eten we gezamelijk en doen de ribben erg pijn. Vervolgens op consult bij onze dokter Annelot en zij geeft me pijnstillers en ga vroeg me bed in.

Gelukkig val ik snel in slaap, in de nacht regent het onafgebroken!

Dag 41 Pucara – Puno 111km     474 km

Ik  sta om 05.00 uur op, na een redelijke nacht geslapen te hebben. De ribben doen bij het aankleden in een kleine tent erg pijn en is erg ongemakkelijk. Zeker nu alles nat is van de regen in de nacht, dat betekent dat je alles nat in moet pakken. Gelukkig heblpt Joost me inpakken en me tassen verslepen.

Na het ontbijt voel ik me een redelijk en stap om 07.00 uur op de fiets en heb met Joost afgesproken om zijn wiel te houden. De eerste trappen op de fiets doen ontzettend veel pijn ,maar naarmate de etappe vordert worden de schaafwonden soepeler en de ribben ontspannen. Ik fiets gemakkelijk mee in een groepje, waarbij door Joost uit de wind gehouden wordt.

De etappe voert vandaag door de plano, onwerkelijke vlakte. Bij de lunch neem ik een pijnstiller en fiets gezamelijk eenvoudig de etappe uit en komen om 12.00 uur aan in Puno. De rest van de middag op bed gelegen en naar het Titikakameer gelopen.

In de avond met Rien en Joost lekker gegeten en vervolgens met pijnstillers mijn bed in gegaan. Morgen een lange etappe en verlaten we Peru en gaan we verder naar Bolivia!

Dag 42 Puno- Copacabana 145km 723 hoogtemeters

Ik heb weer heerlijk lang geslapen en de pijn voelt minder aan dan de dag ervoor, dat geeft me een goed gevoel. Na het ontbijt vertrekken we richting Bolivia.

Ik voel me redelijk vandaag op de fiets en de eerste 20 kilometers gaan lekker ontspannen. En dan gebeurt er weer iets onverwachts. Ik fiets samen met Rien naast elkaar en vanuit het niets lig ik weer op het asfalt. Een taxibusje raakt me linkerarm met zijn spiegel bij een onnozele inhaalactie. Gelukkig ben ik met Rien en hij helpt me de berm in. Ik zit zeker 5 minuiten op het asfalt om te beseffen dat dit me weer overkomen is. Ik hou hier gelukkig alleen maar schaafwonden aan mijn linkerbeen en arm over. Rien zet mijn stuur weer recht en ik scheld alles om heen verrot, Marius passeert mij en ik geef aan dat het alleen om schaafwonden gaat. Overigens rijdt het taxi busje gewoon door.

Na het uitspoelen van de wonden stap ik samen met Rien weer op de fiets om de volgende 125km weer gehavend te fietsen. Eigenlijk gaat het fietsen wel goed, ik voel de schaafwonden wel en ik hou de passerende Bike Dreams truck aan voor verzorging aan de wonden.

Samen met Rien fietsen we door en komen langs het schitterende Titikaka Meer en de Altiplano, ondanks de pijntjes blijf ik de omgeving in me opnemen. Bij de lunch sluit ik samen met Rien bij een groepje van Michelle, Terry aan. We fietsen vandaag naar de grens en bij de grens moeten we nog flink klimmen en dat gaat bij mij wel op mijn laatste adem. Op deze hoogtes blijft klimmen zwaar zeker met de ribben en de warmte en zonkracht.

Overigens is de grensovergang van Peru naar Bolivia is nog authentiek, stempeltje hier en bonnetje daar en dan pak je fiets en fiets van een het ene land naar het andere land, gaaf om mee te maken.

Na een hele dag fietsen en alle indrukken/vallen komen we kapot aan in het mooie Copacabana. Een bolivaanse badplaats aan het Titikaka meer. Ik eet met een gezelschap in een mexicaanse restaurant en nadien zoek ik het hotel op en val heerlijk in slaap.

Ondanks de vallen alles uitgefiets i.t.t. de andere fietsers. Komende dagen redelijk makkelijke korte etappes naar La Paz en dan twee rustdagen daar!

Onrustige en zware dagen en hoop dat dit nu even genoeg geweest is, als het om het vallen en schaafwonden etc aankomt!

Nogmaals we till going strong! En nog 3 weken tot Salta!

Hasta Luego lieve Mensen!

Patrick op de fiets(soms ernaast)