4314km, Snel herstel, donatie aan het MS Fonds, schoolgebouw als noodopvang ivm slechte weer

Ola Todos,

Wat gaat de tijd snel en gelukkig mijn herstel ook, de schaafwonden en de ribben voel ik wel maar het wordt steeds minder. Zeker de schaafwonden zijn mooi dicht en door pijnstillers voel ik mijn ribben op de fiets steeds minder pijn doen. Voor de records ik sta nog steeds op de 5de plaats.

Afgelopen 6 dagen veel uitgerust, 4 redelijk zware etappes en totaal 4314km gefietst. Ondanks de zware valpartijen voelen de benen nog steeds goed en geniet ik nog steeds en misschien  wel veel meer en intenser van de bijzondere omgeving!

Naast het stijgen van de fietskilometers blijven de donatie voor het MS Fonds binnenstromen, graag wil ik Ans Scheers bedanken voor de mooie donatie.

Komende dagen richting het geweldige zoutmeer en hoe gaaf is het om daar op je fietsje overheen te fietsen.

Hopen op iets beter weer de komende dagen, veel wind en regen gehad de afgelopen dagen. Zeker bij een bushcamp is dat niet fijn!

Bijgaand een korte update van de etappes van Copacabana- La Paz- Oruro

Veel leesplezier,

Dag 43 Copacabana- Hotel …..                   75km     845 hoogtemeters

Na een heerlijke rustdag, waarin ik toch veel last gehad heb van de schaafwonden en de ribben. Copacabana is dan de uitgelezen plaats om je te ontspannen. Twee centrale pleinen en daarbij een hoofdstraat, welke schitterend afloopt richting het Titicacameer. Totaal geen massa toerisme hier en ik doe deze dag dan ook erg weinig en rust uit.

In de ochtend van dag 43 begin ik met een stevig ontbijt en merk toch wel een bepaalde spanning bij mij. Ik vraag me af of het fietsen wel gaat met de ribben en schaafwonden.

Na het ontbijt worden de truck geladen en stap ik op de fiets voor een “gemakkelijke”etappe op papier dan! Het blijft toch op 3800-4000mtr waar je fietst en moet klimmen.

Gelukkig voelen de eerste kilometers goed aan en we klimmen langs een schitterende weg uit Copacabana met op de achtergrond het gigantische Titicacameer. Vooral door de omgeving en redelijk lage tempo dat ik fiets, gaat deze etappe eigenlijk gemakkelijker dan ik dacht. Na een mooie klim komen we op een mooi uitzichtpunt aan. We fietsen vandaag over een schiereiland en we gaan vervolgens met de boot over naar de andere kant van het Titicacameer.

Vooral deze overtocht is nog steeds van historische waarde. Met een houten boten worden de bussen, trucks en dus ook de fietsers naar de overkant gevaren. Je moet je voorstellen dat deze boten drijven, maar de constructie laat te wensen over. Je loopt op de boot over aan elkaar gespijkerde lossen planken.

Na deze historische ferry tocht bereiken we het vaste land van Bolivia en moeten meteen met een fikse klim weer aan de bak. Op zich gaat deze klim uiterst gemakkelijk. Het weer is heerlijk,strakblauwe lucht en dan de weerkaatsing van de enkele wolken in het overweldigende Titicacameer. Vandaag kan weer uitgeroepen worden als een kodak etappe, wat een schitterende uitzichten!

Na 75km gefietst te hebben langs het meer, komen we aan in een mooi hotel pal aan het meer. Ik eet de bekende soep en pak me tent uit om te laten drogen. Vervolgens ga ik lekker op bed liggen en in de avond eet ik samen met Rien, Ellen en Annelot heerlijk in het restaurant.

Deze viel me erg mee en ik val ontspannen in slaap, morgen op naar de miljoenenstad LA PAZ!

Dag 44 Hotel… - La Paz  80km 408 hoogtemeters

Na een lange nacht van slaap gaan we weer op weg. Onze fietsenmaker heeft mijn fiets onder handen genomen en is tot 2 uur nachts bezig geweest met de lagers in mijn achterwiel en heeft deze opnieuw gericht.

Na het ontbijt stap ik met een goed gevoel op de fiets, het is een redelijke overzichtelijk etappe met een gevaarlijke afdaling vanaf el Alto naar La Paz.

Het is vandaag een minder mooie etappe als eerder omschreven, de route komt steeds verder in het stedelijk gebied met als toppunt de smerige voorstad van La Paz en el Alto. We moeten ons een weg zien te banen door tientallen taxibusjes. Ze houden totaal geen rekening met ons fietsen en we vloeken dan ook vaak richting deze gestoorde chauffeurs. Ik rij vandaag in een relaxt groepje met Rien,Joost, Buck, Michelle en onze Rob(bike dreams).

In de afdaling van el Alto naar La Paz doe ik heel rustig aan en ik merk bij elke onevenheid in de weg de pijn in mijn handen en aan de schaafwonden op mijn armen toenemen. Gelukkig wacht de groep op mij bij de eerste afsplitsing en we fietsen gezamenlijk richting het hotel, door krioelende taxi´s, busjes,echt gekkenhuis.

We komen allemaal onbeschadigd aan!  Door de nauwe straten kunnen de trucks ons hotel niet bereiken dus wordt de bagage met taxis naar het hotel vervoerd.

In de avond lekker gegeten in deze gigantische stad en daarna nog doorheen gelopen!

Nadien mijn bed in gedoken!

2 Rustdagen La Paz

Besloten om niet deel te nemen aan de Death Road, een afdaling van 60km over een onverharde weg met diepe afgronden. De afdaling begint op 4600mtr en je daalt af naar de jungle op 1200mtr.

Ik heb deze afdaling reeds eerder gedaan en gezien mijn schaafwonden en pijnlijke ribben en handen is het verstandig dit niet te doen. Grotendeel van de groep besteedt hier de eerste rustdag aan. Ik dus niet en wat een rust is dat in het hotel. Uitgebreid ontbeten in het hotel zonder tijdsdruk en vervolgens wandel ik met mijn Lonely Planet door de stad en bezoek verschillende kerken en eet bij een Nederlands tentje Sol Y Luna( Nederlandse eigenaar met Nederlandse gerechten).

De tweede rustdag ook niet veel gedaan, veel gerust en veel gegeten!

Dag 45 La Paz –Bushcamp Lahuachaca   136km 936hoogtemeters

Het regent de hele nacht in La Paz en het is koud als ik aan het ontbijt zit. Voor het eerst heb ik geen zin om in de koud en regen te gaan fietsen, overigens vele kiezen vandaag de trucks boven de fiets.

Je merkt duidelijk de vermoeidheid bij verschillende deelnemers, die uit zich vooral in het helpen van de algemene dingetjes. Het inladen van de trucks en de fietsen van de niet fietsers moeten op de truck en dat duurt een eeuwigheid.

De wegen zijn nat maar de zon komt er zachtjes doorheen. We klimmen vandaag eerst La Paz uit naar 4000mtr richting el Alto. Het is een lange steile klim maar wel een geweldig uitzicht over de stad.

Bij het bereiken van de top en dus de plaats el Alto, begint het circus van Taxibusjes versus fietsers weer, wat een chaos!

Na het verlaten van deze plaats fietsen we vandaag in dikke bewolking en kou over de altiplano, welke me vandaag niet zo in zijn greep heeft als de vorige etappes. Het is een gewoon een saaie lange weg, gelukkig fietsen op nieuwe tweebaansweg. Deze weg is nog under Construction dus we fietsen als enige op deze nieuw geasfalteerde weg en hebben zodoende geen last van het voorbij razend verkeer!

Naarmate deze lange etappe vordert wordt het weer slechter en begint het te drubbelen. In de verte zien we buien en onweer hangen. Bij aankomst in het bushcamp begint het net te regenen als we aankomen en de ijskoude wind maakt het net een noordpoolcamp. Gelukkig heb ik ervaring met het opzetten van mijn tent in de regen en staat hij snel.

Na het inrichten van de tent, heeft Rob gelukkig een dichtbijgelegen school bereid gevonden om voor het eten en de soep gebruik te maken van het schoolgebouw. Heerlijk knus en lekker warm.

We  hebben vandaag rustig gefietst, maar er komen nog laat mensen verkleumt en koud van de regen/hagel en onweer aan.

Na de soep en heerlijk pasta avondeten help ik mee met afwas en duik met meer pijn aan de ribben mijn tent in. Voor de zekerheid neem ik een extra pijnstiller en val om 2100 uur  in de slaap.

Dag 46 Lahuachaca- Oruro 99kilometer en 354 hoogtemeter

Redelijke geslapen, ondanks een onstuimige nacht( veel wind en regen), is het nu schitterend blauw buiten. Door de hoogte nog wel koud om 06 uur in de ochtend, maar het ziet er stukken beter uit dan gisteren. 

Met het opruimen van mijn tent en andere spullen voel ik de ribjes wel weer, maar niet zo hevig als gisteren.  Tijdens het ontbijt blijkt dat we de gehele weg wind mee hebben over schitterend nieuw asfalt zonder verkeer kunnen fietsen.

Nou dat hebben de andere fietsers geweten, want de drie musketiers (Rien, Joost en Patrick) geven tot aan de lunch(50km) flink gas. In een waaier zoefen we alle andere deelnemers voorbij, met snelheden van ruim 40km/u vliegen we over het asfalt, wat een heerlijk gevoel en zeker met zijn drieën.

Bij lunch halverwege eten we gezamenlijk een broodje en de lunch vormen we een treintje met Terry en nu worden de snelheden nog hoger tegen 46km per uur. Ik besluit om af te haken, want dat gaat me te snel en ik fiets met achteropkomende Elizabeth uit Australië rustig de etappe uit en samen komen we vandaag rond 12,30uur aan in het hotel in Oruro.

Ik voel dat de pijntjes steeds minder worden de benen goed blijven. Om etappes uit te fietsen hoef ik niet tot het uiterste te gaan en dat is een fijne gedachte. Wat bij andere deelnemers absoluut niet het geval is, zij pushen iedere dag om binnen te komen.

Komende dagen nog flinke etappes richting het zoutmeer, kijk er naar uit en heb er alle vertrouwen in deze uit te kunnen fietsen!

Bedankt voor de bemoedigende reactie en tot over iets meer dan 2 weken in Nederland!

HASTA LUEGO,

PATRICK ZIT NOG STEEDS OP DE FIETS.NL